Η ψυχοθεραπεύτρια και παιγνιοθεπραπεύτρια, Βανέσσα Χατζηαντωνάκη, μας εξηγεί πώς και γιατί χρησιμοποιεί το Θεραπευτικό Παιχνίδι στην δουλειά της με τα παιδιά. Το Θεραπευτικό Παιχνίδι (Therapeutic Play), μας εξηγεί, αποτελεί μια ψυχοθεραπευτική & συμβουλευτική προσέγγιση, η οποία αξιοποιεί το παιχνίδι, δηλαδή τον φυσικό τρόπο έκφρασης των παιδιών, ως κύριο τρόπο επικοινωνίας μεταξύ εκείνων και του θεραπευτή. Έχει κοινές αρχές με την Παιγνιοθεραπεία (Play Therapy) και απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε παιδιά ηλικίας 3-12 χρονών.
Ο θεραπευτής προσφέρει υποστήριξη, ασφάλεια και αποδοχή στο παιδί. Σε συνδυασμό με την αξιοποίηση του παιχνιδιού, το παιδί ενδυναμώνεται καθώς του δίνεται χώρος και χρόνος να ανακαλύψει και να εκφράσει την προσωπικότητά του, να επεξεργαστεί τις εμπειρίες του, να εκφράσει και να διαχειριστεί τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Διευκολύνεται στο να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του, να δημιουργεί θετικές σχέσεις, να κατανοήσει καλύτερα τον εξωτερικό κόσμο, να διερευνήσει τις δυσκολίες από το παρελθόν ή το παρόν και να αντιμετωπίσει ανησυχίες και εσωτερικές συγκρούσεις που έχουν δημιουργηθεί λόγω αυτών.
Τα εργαλεία που αξιοποιούνται στο θεραπευτικό παιχνίδι είναι ενδεικτικά: δίσκος άμμου, ζωγραφική, πηλός, μουσική, θεραπευτική ιστορία, δημιουργικός οραματισμός, κουκλοθέατρο, παιχνίδια ρόλων.
Και ως θεραπευτική προσέγγιση προτείνεται για συναισθηματικές δυσκολίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, θέματα κοινωνικοποίησης, άγχος και αίσθημα ανασφάλειας, φοβίες, σχολικό άγχος, θέματα συμπεριφοράς-δυσκολία διαχείρισης ορίων, αδελφική αντιζηλία, διαζύγιο γονιών, πένθος και απώλεια.
